Aangekomen in Peru

Na lang wachten en een hele lange vlucht ben ik aangekomen in Peru! Eigenlijk gisterenavond net voor middennacht al (bij jullie was dat rond 7uur in de ochtend), maar ik was zo moe, dat ik heel graag naar mijn bed wilde en daarom nu pas mijn blog schrijf.

Het was een best vermoeiende vlucht. Het leek heel voorspoedig te gaan, doordat ik het opstijgen in Amsterdam al niet meer heb meegemaakt. Ik ben tijdens het taxi'en al in slaap gevallen en boven Ierland weer wakker geworden. Toch weer een uur geskipt van mijn reis. Maar hoe graag ik het ook wilde, alleen dit ene uurtje slaap was mij gegund. Ik heb nog verschillende pogingen gedaan, maar in slaap komen lukte niet meer.

Op Panama had ik 2 uur overstaptijd. Meer als genoeg dus. Ik wilde mijn telefoon nog opladen, maar dat lukte niet. Gelukkig was er een man die mij hielp en uiteindelijk heb ik met zijn fast charger met telefoon kunnen opladen. Binnen 3kwartier zat mijn telefoon weer vol en ondertussen ben ik erbij op de grond gaan zitten met een boek die ik nog in mijn accesoiretas had zitten.

Toen was het 20 minuten voor vertrek en we konden gaan boarden. Net als op Schiphol werkte ze in Panama met verschillende zones om in te checken. Eigenlijk ben je dan ingedeeld in een groep en je mag pas inchecken als jouw nummer is omgeroepen. Nu kan ik wel een beetje Spaans, maar ze praatten zo snel Spaans en geen herhaling in het Engels, waardoor ik het nummer compleet gemist had. Ik vroeg aan een man die naast mij zat om herhaling. Hij keek op mijn boardingpas en hij vertelde mij dat ik naar een andere gate moest, want daar moest ik door de security, voor de duidelijkheid 20 minuten voor vertrek. Ik heb hem denk ik erg paniekerig aangekeken, want hij wilde me heel graag helpen hiermee. Met mijn paspoort en mijn boardingpas liep hij naar de balie om daar het probleem uit te leggen. Echter vroegen ze daar alleen om een vaccinatiebewijs, maar ook om een gezondheidsverklaring en die had ik niet...

Een Nederlandse man die achter mij in de rij stond vertelde dat ik die in de mail had ontvangen van de KLM onder een link. Ik ben op zoek gegaan en inderdaad. De mail compleet over het hoofd gezien... Geen internet, alleen als je betaalde. Ik heb toen 3USD betaald voor 30 minuten internet. Meer had ik niet nodig. De man aan wie ik vroeg welk nummer ze omriepen wilde me nog steeds helpen en hij hielp me met wat vertalen. Hier kwam ik er al achter dat Spanje Spaans anders net wat anders is dan Zuid-Amerika Spaans. Ongeveer op de helft vertelde hij mij dat hij nu echt moest gaan boarden. Ik snapte dat volledig en bedankte hem voor zijn hulp en ik ging alleen verder met het document wat dus alleen in het Spaans was. Opeens komt er een jongen van ongeveer mijn leeftijd naast me zitten en vraagt of ik hulp nodig heb. Waarschijnlijk heeft hij het hele tafereel aanschouwt, want ik denk dat het voor een buitenstaander best komisch kan zijn geweest. Ik aanvaarde de hulp en hij hielp me verder.

Uiteindelijk was het gelukt, ik bedankte de jongen en ik wist niet hoe snel ik bij de gate moest komen. Daar nog een keer mijn vaccinatiebewijs laten zien en snel het vliegtuig in. Daar was ik de laatste en ik denk dat ik ook precies op vertrektijd in het vliegtuig was. En dat met een overstaptijd van 2 uur.

In het vliegtuig kwam ik de eerste man weer tegen en hij had een plekje naast hem vrij. Hij vroeg of ik naast hem kwam zitten. Omdat ik toch de laatste was en er dus niemand meer naast hem kwam zitten, maakte me het niet heel veel uit en besloot het te accepteren. Vervolgens hebben we wat gekletst in het Spaans en heb ik met de basis die ik had, Google Translate en handen en voeten nog redelijk een gesprek kunnen voeren met hem.

In Peru aangekomen maakte ik echter weer een fout. In de informatie die ik per mail had ontvangen van Het Andere Reizen (de organisatie waarbij ik vrijwilligerswerk in Cuzco ga doen) vertelde namelijk dat je bij de douane niet moet zeggen dat je voor werk hier komt. Uiteraard vroeg de douane of ik voor toerisme kwam en vol overtuiging zei ik nee. 'Kut' dacht ik gelijk, maar mezelf herstellen kon ook niet meer. Dat zou helemaal raar zijn. Ik heb uiteindelijk mezelf eruit gepraat door te zeggen dat ik voor 3 maanden bleef. Precies de 90 dagen die je in Peru mag blijven zonder visum. Over 90 dagen zie ik wel weer.

Zoals ik mijn blog begon, ik ben daarna naar het hotel gebracht door een taxi van het hotel en ik heb heerlijk geslapen in mijn eenpersoonsbed, wat wel even wennen is als je al 3 jaar in een tweepersoonsbed slaapt. Ik heb wel kort geslapen, maar nu heb ik tenminste nog heel de dag. Mijn lichaam is nog een beetje van slag door het tijdreizen. In het vliegtuig kregen we bijvoorbeeld nog een maaltijd om 20.30uur lokale tijd, wat in Nederland al 3.30uur was.

Nu ga ik mijn bed maar eens uit, richting het ontbijt en daarna de stad maar eens verkennen. Ook wil ik nog een SIM kaart gaan scoren, zodat ik makkelijker bereikbaar ben. Mijn telefoonnummer (voor de mensen die hem hebben) blijft overigens gelijk als je me een berichtje stuurt via WhatsApp.