Politiebureau en eindelijk weg uit Da Lat

Gisteren heb ik geen blog geschreven. Dit komt omdat we eigenlijk niks gedaan hadden dan op een politiebureau gezeten. We wilden namelijk een aangifte hebben voor de reisverzekering, omdat Gijs' brommer was gestolen (lees hiervoor de blog 'Toen ging het behoorlijk mis...') We begonnen hiervoor in Da Lat. We reden naar het politiebureau, maar dit bleek een legerbasis te zijn, maar op Google stond politiebureau. De meneer bij de poort stuurde ons een paar gebouwen verder. Daar moesten we wezen voor een aangifte. Daar aangekomen parkeerden we onze brommers en liepen we naar binnen. Nadat we het hele verhaal hadden geprobeerd uit te leggen met Google Translate, stuurde de man ons weer naar een ander politiebureau, helemaal aan de andere kant van Da Lat. Wij daar naartoe rijden, maar daar was het ontzettend druk. Hier zagen we erg tegenop en ik wilde echt heel graag weg. Ik had het alweer gehad.

Toen een meneer die ook bij het politiebureau moest zijn, ons probeerde te helpen als tolk, vroegen ze ons de locatie waar de brommer gestolen was. Toen we dat lieten zien kwamen we erachter dat de brommer niet in Da Lat was gestolen, maar in Da Sar. Een dorp verderop dus. Gelukkig hoefden we niet zo lang te wachten in Da Lat, maar echt zin om naar Da Sar te rijden hadden we ook niet.

Uiteindelijk reden we toch naar Da Sar en daar hadden ze ook niet heel veel zin om ons te helpen. Na ongeveer een uur, wilde de dienstdoende agent de plek zien waar de brommer was gestolen (en mijn brommer was vernield). Dus wij weer terug naar de plek met de agent en nog een andere collega. Daar hadden we alles weer uitgelegd met Google Translate. Je moet ook even bedenken dat het alleen maar regende en dat het ongeveer 18 graden was. Ik heb het heel de dag koud gehad. Na nog 45 minuten in de kou te hebben gestaan, hadden ze het wel gezien en reden we weer terug naar het politiebureau. Daar konden we wat opwarmen, zonder verwarming, deken of droge kleren.

Na nog een uur binnen wachten, namen ze ons mee naar een grote zaal. Daar zat de dienstdoende agent, weer een andere collega en een tolk. Daar moesten we het verhaal nog eens vertellen en de agent schreef alles mee in het Vietnamees. Toen dat gedaan was moest Gijs het verhaal nog eens schrijven, maar dan in het Engels, in tweevoud (maar dat vertelden ze pas toen Gijs klaar was met de eerste). Toen Gijs klaar was, moest ik het verhaal opschrijven, ook in tweevoud. Daarna nog wat handtekeningen zetten op lege formulieren. En toen we er 6 uur op hadden zitten, sinds het eerste bezoek bij de legerbasis in Da Lat, vertelden ze ons dat we het verhaal moesten opschrijven op een leeg A4'tje en dat ze daar een handtekening en een stempel zouden zetten van de politie en dat mochten we meenemen voor de reisverzekering. Toen werden we best wel boos. Dit was echt een verspilling van onze dag geweest. Nadat we hadden uitgelegd dat de reisverzekering daar niet mee akkoord zou gaan en we alleen maar een foto nodig hadden van één van de formulieren die Gijs, of de agent had ingevuld moesten ze even overleggen. Vervolgens gingen ze de verklaring van Gijs overschrijven in het Vietnamees op één van, door Gijs ingevulde, formulieren, met een stempel en een handtekening en daar mochten we een foto van maken. We stapten het politiebureau om 16.45uur uit, met alleen maar een koekje als ontbijt en een klein droog broodje als lunch die we om 16uur van de agenten kregen toen ze ontdekten dat we eigenlijk nog niks gegeten hadden die dag, omdat we alleen maar op het politiebureau hadden gezeten. Gelukkig kende één van de agenten iemand die een hostel had en na een telefoontje bleek dat hij nog een kamer voor ons had. We hadden geen zin in nog een nacht Da Lat, dus werd het Da Nhim.

Daar aangekomen bleken we de enige gasten en avondeten werd nog lastig. Gelukkig had hij nog pittige noedelssoep. Die hadden we dan maar besteld en verder hebben we wat film gekeken en op tijd gaan slapen. Het was een lange, slopende, koude dag geweest.

De volgende dag hervatten we onze reis. Eindelijk gingen we weer naar de warmte. In tegenstelling tot Da Lat, was het in Nha Trang 30 graden. Nadat we een halfuurtje hadden gereden, stopten we bij een restaurantje om te ontbijten. Daar had ik het over mijn draadloze oortjes en dat ik die graag in wilde doen tijdens het rijden, maar ik was bang ze te verliezen door de wind omdat mijn helm niet over mijn oren gaat. Op dat moment bedacht Gijs dat hij zijn oortjes niet had ingepakt. We moesten dus weer terugrijden naar Da Nhim om zijn oortjes op te halen. Toen we dat gedaan hadden vervolgden we onze reis richting het oosten. Die trip was zo ontzettend mooi. We moesten van hoog in de bergen naar beneden rijden en het uitzicht was adembenemend.

Na ongeveer driekwart van de route, was een soort park waar ze een mooie waterval hadden. Die wilden we ook graag bezoeken dus daar stopten we en hebben we mooie foto's gemaakt en weer wat gegeten. Daarna was het nog 50 minuten rijden en toen waren we in Nha Trang. Onderweg hadden we steeds meer lagen uitgetrokken en nu hebben we zelfs de airco aan. Het is zo heerlijk om eindelijk weer uit de regen te zijn en zand tussen m'n tenen te hebben gevoeld tijdens een strandwandeling die we vanavond hebben gemaakt. Hopelijk blijft dit gevoel een beetje aanhouden, want we hebben nu wel genoeg tegenslagen gehad en kunnen we niet nog meer dagen missen om op tijd in Hanoi te zijn.

Morgen rijden we weer verder naar Quy Nhon. Dit ligt ongeveer op de helft van de weg naar Hoi An en Da Nang, wat ook nog stops zijn.