Wandelingen en onderweg naar Preikestolen

Vanuit de auto richting Preikestolen typ ik deze blog. We hebben weer een hoop meegemaakt, te beginnen met gisteren. Ga er voor zitten, pak wat drinken of iets en enjoy!

Gisteren gingen we weer bij de camping weg waar we 3 nachten hebben gestaan. In een van deze dagen ontstond er lichte paniek bij ons. We dachten dat we een verkeerde berekening hadden gemaakt als het gaat om de planning. We dachten dat we veel te laat weer in Nederland zouden zijn en helaas kunnen we er geen dag extra aan vast plakken. We hebben er nog even goed voor gezeten en nu klopt de planning weer en we komen gewoon volgende week thuis.

Gisteren gingen we dus weg uit Flåm om onze reis te vervolgen richting Bergen. In de buurt van Hol zijn we nog even gestopt. Gijs had daar een wandelroute gezien die erg tof zou zijn. Dus wij de auto aan de rand van de snelweg parkeren, zoals hier redelijk gebruikelijk is. Er is er dan wel een extra strook ervoor, maar toch bijzonder. De wandeling was zeker mooi te noemen. We hebben veel andere wandelaars ingehaald en dat was soms best grappig. 2 wandelaars wilden zelfs een foto van ons maken. Het is te begrijpen waarom, zeker als je weet wat het contrast is;

De wandelaars uit Noorwegen waren perfect voorbereid. Het regende dus ze hadden allemaal een waterdichte dunne jas aan, afritsbroeken (of strakke yogabroeken), bergschoenen en vergeet vooral de hikestokken niet. Daarnaast liepen er een paar met een tas en daaromheen nog een zak om alle spullen lekker droog te houden. Ik zou deze mensen omschrijven als ANWB mensen. Wij droegen ook bergschoenen, maar dat was dan ook de enige overeenkomst. Verder hadden wij een trui/vest aan, een spijkerbroek en geen tas bij ons. En wij waren sneller dan zij, zij hadden regelmatig een rustpauze nodig, wij renden sommige stukken. Het eindpunt was bij een grot. Deze had de naam (dit is een vrije vertaling) kleine hel. Ik was nieuwsgierig en opzich, ik snap waar de naam vandaan komt. Het water was bijvoorbeeld zwart. Echt een mooie tocht.

Daarna hebben we de reis vervolgd naar Bergen. Daar zijn we uit eten geweest en hebben we een nachtje gestaan. Uiteraard zijn we ook bij de typische huisjes geweest.

Vandaag zijn we naar het grootste park van Europa geweest: Hardangervidda Nasjonalpark. Meer specifieker zijn we geweest in Kinsravik. Daar hadden ze 4 hele mooie watervallen in de bergen. Wij zijn bij 3 watervallen geweest en wederom met onze vertouwde uitrusting in tegenstelling tot iedereen die we tegenkwamen. Dat waren allemaal ANWB mensen. Die wandeling heen en terug heeft wel 4 uur geduurt, maar dat was maar 2/3 van de tijd die ze ons hadden gegeven. Bij het informatiepunt zeiden ze namelijk dat we er 6 uur over zouden doen, dus dit was wel netjes.

Daarna zijn we weer in de auto gesprongen en daar zitten we (tijdens dat ik dit aan het typen ben) nog steeds.. Onderweg naar Preikestolen om halverwege een berg te gaan overnachten om morgen in alle vroegte de berg verder te beklimmen en een prachtig uitzicht te hebben.

Onderweg komen we veel door tunnels en rijden we over bergwegen, soms wat smal, soms de gewone breedte. Dit keer reden we een vrij lange tunnel in, maar iedereen stopte ineens. Er kwamen mensen achteruit gereden die halverwege draaide. We vroegen aan een van die mensen wat er aan de hand was. De man vertelde ons dat er een auto stond met rook... In een tunnel... Ook vertelde deze man dat ze daarom maar waren omgedraaid. Dit besloten we ook maar te doen. Rook in een tunnel is vaak geen goed teken en we hadden ook niet zoveel zin om een brand in een tunnel mee te maken. Met een brandweerman als vader heb ik al genoeg filmpjes gezien wat maakt dat ik het niet in mijn eigen leven wil meemaken, dus ook wij omdraaien en via een smalle weg langs de tunnel. Toen we buiten de tunnel kwamen zagen we dat de tunnel inmiddels dicht was. Dit maakt dat iedereen die smalle bergweg koos en niet alleen van onze kant. Dit zorgde ook voor wat spannende momenten als we elkaar moesten passeren. Zeker als je bedenkt dat iedereen in een Landrover rijdt, of een wannabe Landrover, dus dat zijn ook niet de smalste auto's.

Kortom we hebben we weer genoeg meegemaakt. Nog een week en dan zijn we weer in Nederland. Wat gaat de tijd toch snel... Oke, ik stop al voor ik helemaal sentimenteel word.