Aurland, Flåm en nieuwe vrienden

Gisteren, na het schrijven van mijn vorige blog, zijn Gijs en ik de bergen ingetrokken met de Nissan Pixo. Ik wil deze naam toch nog even genoemd hebben, want jeetje wat heeft dat koekbliktrommeltje al veel verschillende wegen doorstaan. En dat voor een Nissan Pixo. Alle auto's die je hier tegen komt zijn (veelal) Landrovers of namaak Landrovers van andere merken zoals Audi en Mercedes. Ook zijn we al veel Tesla's tegengekomen, maar wij doen het met een Nissan Pixo.

We zijn dus gisteren de bergen nog ingetrokken. Dat waren smalle wegen met hier en daar een passeerpunt. Die hadden we vaak nodig en dan kwam er niet 1 auto, of 2 auto's, nee dan kwam er een kolonne van auto's, met sommige zelfs nog een caravan erachter. En ik kan je vertellen, zo breed was dat passeerpunt ook weer niet.

Halverwege zat een uitkijkpunt met een ontzettend mooi uitzicht van de bergen, het dorpje beneden met daarbij het meer. Maar Gijs en ik wilde nog hoger en dat kon, want de weg stopte daar nog niet. Dus wij weer in ons koekbliktrommeltje en daar gingen we dan. Halverwege nog een paar keer gestopt om door het landschap te lopen en om foto's te maken. We besloten om na enig stuk rijden toch nog verder te gaan en daar lag ineens sneeuw. Daar moesten we natuurlijk ook even naartoe dus hup de auto weer uit en naar het sneeuw. Het geeft zo'n raar beeld op de foto. Je ziet sneeuw en mensen in een korte broek en een T-shirt.

Weer bij de tent aangekomen hebben we wat boodschappen gedaan en eten gekookt. Ook wilden we weer een wasje wassen en die taak had ik op me genomen. Ik liep met de was naar de wasmachines en daar zaten 4 jongeren van onze leeftijd. Zij vroegen of ik wilde wassen in het Engels en ik antwoordde terug dat ik dat inderdaad van plan was. 2 haalden de wasmachine leeg en 2 gingen verder met praten. Toen hoorde ik dat zij ook Nederlanders waren en dat vond ik vrij bijzonder. De enige Nederlandse mensen die je hier tegenkomt zijn of gezinnen met jonge kinderen, of mensen die de 65 jaar al hebben gehaald. We raakte wat aan de praat en over de avonturen die zij al hadden meegemaakt, maar ook over de avonturen die wij al hadden meegemaakt. Op een gegeven moment vroeg ik waar zij vandaan kwamen en ze vertelde me dat ze uit de buurt van Veenendaal, Houten en Woudenberg kwamen. Ik vertelde hen dat ik in Ede studeerde. Ze vroegen daarna of dat op de CHE was en waarempel, zij studeerde ook op de CHE. Hoe toevallig is dat. En alsof dat niet toevallig genoeg was gaan ook zij alle 4 naar het 3e jaar van hun studie Verpleegkunde.

De rest van de avond hebben we bij hen gezeten en hebben we over van alles gekletst. Het was ontzettend gezellig en we hebben afgesproken eens op de CHE een koffietje te doen.

Toen was het vandaag en gingen we ons wagen aan het berggebied van Flåm. We gingen deze bergen trotseren met de fiets. Ik geef het niet graag toe, maar dit was voor mij echt afzien. Gijs ging bijna fluitend naar de top van de berg, terwijl ik zeker wel 5x ben gestopt om weer even op adem te komen, maar ook om nog ergens kracht en energie vandaan te halen. Ik heb wel 2x tegen Gijs gezegd dat het me speet, maar dat ik niet de top ging halen terwijl ik het zo graag wilde. De 2e keer zij ik het zelfs met tranen in mijn ogen. Ik wilde zo graag, maar mijn energie was zo goed als op. Gijs ging wat motivatietalk uitoefenen en uiteindelijk heb ook ik de top bereikt. Ik was helemaal kapot en gesloopt, mijn benen zijn verzuurt, mijn knie begon pijn te doen, mijn rug en mijn nek zaten vast, maar het voelde zo euforisch. Ik had mijn doel bereikt.
De fietstocht was 16km lang en we zijn in totaal 519m gestegen.

Morgen gaan we richting Bergen rijden. Een leuk visserstadje, wat de groep jongeren ons ook echt aanraadde. Ik ben ontzettend benieuwd. We gaan nu ook weer wat meer wildkamperen. Nu is 1x wildkamperen al meer, aangezien we alleen nog maar op campings hebben gestaan.