It's my 18th birthday!! (02-03-2018)

Ergens in de ochtend van 2 maart in het jaar 2000 werd in het ziekenhuis van 's-Hertogenbosch een kindje geboren. Dat kindje was ik en nu 18 jaar later mag ik mijn 18e verjaardag vieren in het mooie Madrid. Ontzettend tof om dat hier te mogen vieren, maar ergens toch wel weer jammer dat dat zonder familie is.

Ik heb ontzettend veel lieve berichtjes gehad via Facebook en Whatsapp. Ik heb zelf een kaart gehad van de moeder van mijn reisgenootje en er beloven nog meer kaarten mijn kant op te gaan. Mijn telefoon moet ik nu voor de 3e keer opladen. Ik heb zelfs vanochtend met mijn klas in Nederland (die overigens gewoon les hadden) nog geskyped.

Maar op zo'n dag als deze merk ik ook dat ik hier ben zonder familie en vrienden. Met Jessica ben ik nu heel goed bevriend en maar goed ook. Stel je voor dat de klik er niet was, dan zat ik nog 3 maanden hier met haar. Maar toch mistte ik mijn moeder, mijn broertje, mijn vader, mijn vriendinnen, mijn tantes, oma's, opa, enz.. wel heel erg. En terwijl ik dit aan het typen ben lopen de tranen weer over mijn gezicht. Ik heb echt een super tijd hier echt waar en ik heb het ontzettend naar mijn zin en vooral dankbaar dat ik dit kan doen. En ik ben ook super blij dat mama me vandaag heeft verteld dat ze toch langs gaat komen!

Voor de mensen die me iets beter kennen, weten misschien wel dat ik vorig jaar met mijn verjaardag ook niet thuis was (misschien komt er nu een 'owja' momentje) Ik was toen op wintersport in Tsjechië en vierde daar mijn 17e verjaardag. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik dacht dat dit hetzelfde zou zijn, maar dat heb ik verkeerd gedacht. Dit is zo veel anders. Vorig jaar dacht ik okee nog 4 dagen en dan ben ik thuis en kan ik mijn verjaardag gaan vieren. Nu kom ik 3 juni pas thuis. Dat is om precies te zijn nog 93 dagen. En als ik daar overna ga denken valt dat toch best zwaar.

Nu wil ik deze blog niet zo zielig afsluiten als dat het lijkt. Alleen toen ik mijn moeder belde, ik erover had dat mama toch ging komen naar Madrid en nu zit ik te huilen. Voor de rest heb ik echt een prima dag gehad en ga ik zo met Jessica voor het eerst in mijn 18 jarige leven tapas eten en daarna nog even mijn verjaardag vieren in een club! Dus er staat nog wat leuks voor de deur waar ik zeker van ga genieten.

Nogmaals iedereen bedankt voor de felicitaties en voor degene die me missen: over 93 dagen ben ik weer in het land!